ARTIK

Korkuyorum, yenemedim korkumu,
Ne olursun, gel, yanımda dur artık.
Bir karabasandır, böler uykumu,
Düşlerimi, sen, hayıra yor artık.

Bilmiyorum, akıllı mı, deli mi,
Hoyrat eller kırdı gonca gülümü,
Kimsecikler gelip sormaz halimi,
İnsaf eyle, hallerimi sor artık.

Zemheriye döndü baharım, yazım,
Düzeni bozulmuş, ses vermez sazım,
Kara gözlüm, sanadır bu niyazım,
Hasretliğe katlanması zor artık.

Vuslatın yerini ayrılık almış,
Felek bir onulmaz sevdaya salmış,
Kavuşmak her halde mahşere kalmış,
Yollarımı kesti boran, kar artık.

Bî – vefa yar, bu halimi bilmezsen,
Gözümdeki kanlı yaşı silmezsen,
Kerem edip bir yüzüme gülmezsen,
Al hançeri,yüreğimi yar artık.

Sevda ateşine tutuştum, yandım,
Bir çift siyah göze aldanıp kandım,
Yolun sonu gelip çatmış, inandım,
Hasretliğin beni kabre kor artık…

İbrahim AÇILAN