Bir zaman kanatları vardı kadınların
ve onların sırtlarını bu denli muhteşem yapan
kanatlarının olması gereken yer.
Ben kadının sırtına bakarım önce
Yani kanatlarına…

Kafede çalışıyor
bir zaman kanatları olan kadın
ve meleklerin öbür tarafta tanrıya
kadınların bu dünyada erkeklere hizmet ediyor olması
tesadüf mü? Diyorum.

Rahmi ters yüz edilmiş memeli gibi çılgın gözleri
ter damlası içinde okyanus taşıyor
yarış sonrası boynunda beyaz köpük ingiliz tayı

kafede çalışıyor güçlü kadın
bir aşağı bir yukarı tepsi içinde
yiyecek ve bira taşıyor parası olan
tükürük dolu ağızlara

anlam yok burada
toprağın karnı burası
som altın ölü kemik var sadece

işte parlak bir gülümseme çakıyor ağzında
biraz sonra birleşecek dudaklarımız
bacaklarını örten ince kumaşı sıyıracağım önce
ve renk süt beyaza açacak
boynundan aşağı dişlerimle seveceğim onu
sıcak dar kanalın içinden geçeceğim defalarca
manş denizin’de yüzeceğim aşkla

elinde bira bardaklarıyla geçiyor yanımdan
bir zamanlar kanatları olan kadın
bu öğleden sonra
güzel bir şeyin sonrası kadar zor benim için
ve üzeri ilgisizlikle karalanmış çocukların yürüdüğü
soğuk sabahları hatırlatıyor bana
bu öğleden sonra
güneşin sarı kurşunları yağıyor üzerime
elveda diyemeden ya da merhabadan önce
kaybetmek istemeyeceğin birisi
işte yine geliyor üzerime
çıplak
bereketli
ve müşfik kokuyor
krizantem…