balıkçı kasabasının
çamurlu dar sokakları sesiz

kaldırımları ayak sesinden mahrum ıssız
o martı kadar ıslak yanlız...

evlerin perdeleri kapanmış ışıksız
yorgun sokkak lambaları uykuya dalmış...

gece soğuk gözleri kör
sökülmüş yıldızlar pul pul ay sürgün edilmiş

kara derili deniz delirmiş köpük köpük
martının çığlık çığlığa yüreğindeki acı kadar...

mabedimizin dört duvarına sinmiş
tütsülenmiş sevişlere bulaşmış sarı hüzün kadar...

tenime yastığıma
gülüşlerime gömülmüş kokun eksik
titreyen mum alevi gibi bedenime teyellenmiş canımdan

sana olan özlemim kadar...

yokluğunun gölgesine sığınmış
ürkek şaşkın telaşım haf ve reca arası sancılı
deniz fenerinin saçağındaki o martı yolunu bekler...

ellerim sıcacık avuçlarında uyanmayı
gülüşlerim gül yüzündeki ufacık bir tebessümünü bekler...

mendirekte yorgun gövdem
ayaklarıma tenim şu kuru canıma yük...

nefesim soluğun olmayı tenim teninde yanmayı
canım ıslak o martı kadar yolunda ölmeyi bekler...

başımı dizlerine koyup bal damlası gözlerinde
yedi renkli gökkuşaklı masum sevinçlerle son nefesini vermeyi bekler...

Hasan ODABAŞI