DEPREM

Bir ağustos gecesi tutuşuverir derya;
Sular kabına sığmaz, sanırsın umman gider!

Sahiller paramparça, gemiler tuz buz olur;
Dalgalar çırpındıkça çaresiz liman gider!

Yıldızlar titremekte, ufuklar duman duman;
Gökyüzü alevlenir, sanki asuman gider!

Alev alev marmara, gönülde derin yara;
Milyonlar figan eder, on binler nalan gider!

Sular tersine akar, iş ehline verilmez;
Şuursuzluk eseri kat kat apartman gider!

Plansız, programsız yürütülünce işler
Bezirgân iflas eder, sanma bu kervan gider!

Binalar ufka küser, çığlıklar betonlaşır;
Sesini duyan olmaz, beton içre can gider!

Albümlere takılmış bir hatıradır mazi,
Eş dost hayaldir artık, can bizar, canan gider!

Tedirgin çığlıklarla çocuklar feryat eder,
Sözleri hüzün dolu, gözleri giryan gider!

Ya ibrettir, ya ikaz, belki de imtihandır;
Tacın, tahtın dağılır; saray gider h an gider!

Şen şarkılar azalır, kuşlar yuvasız kalır;
Çiçekler isyan eder, gül gider, bağban gider!

Bütünleşir gönüller, millet tek yürek olur;
Milyonlar kenetlenir, feryada derman gider!

Aydınlıksız geceler sürmez sonsuza kadar;
Güneş tekrar gülümser, dertlere lokman gider!

Şerden hayır doğarmış, musibet ibret olur;
Sorumsuzlar sorulur, dağlara ferman gider!

Şerafet bulut