2
Yorum
3
Beğeni
4,8
Puan
726
Okunma
her gece
zaman fısıltılarının içinden geçtim ben
kimsesizliğime dokundu tanısızlığım
düş itirafları düştü
yıldız eteklerinden
seslendim melek rüyalarına
bilmiyordum,
nefesimi yutkunurken, ay ışığı susarmış gezinen mutluluklara
ondandı belki de
duyumsuzluğun baş ağrıları erişiyordu ışıksız benliğime
diz dize oturuyordu
aşk ya da ihtiras
esaretinde yoğruluyordu bütün umutlarım
tıpkı gece gibi
susuyordu süzülen dirençlerim
kıvrımına ilişirken mavi bir gülüş
çıplak bir bilinçaltıyla yalpalıyordu içselliğim.
acemi yanılsamalar
hıçkırığı örgütlerken yürüyen hislerime
ıssızlaşıyordum
sen zaman denen hüküm
rüyalarda soluklanıyoruz dur hele
halen bilmiyorum
kaç adımda uyandırır ruhum beni kendimle
....
5.0
83% (5)
4.0
17% (1)
Cevap Yaz