Kuş mezarlığına dönüştü şehir,
yuvadan ayrılmış kanadı kırık,
kimsesiz düşülmüş yola,
omuzları çökük
umudu yıkık.

Hangi dua geri döndürebilir zamanı,
dolup taşmakta dilek ağaçları,
güz sancıları sağanağında,
göz yağmurları,
aşınmış türbe duvarları.

Adım başı ayrılık yokluk,
ağırlaştıkça ağırlaşmakta
omuzlardaki yük,
beklentiler darmadağın,
depremler kuşatmış
yıkıntı
göçük.

Karşılar mı umudu beklenti,
sabahlar nereye götürür seni,
karamsar köşe başları,
kaldırımları dökük,
enkaza belenmiş akşamlar,
sökülmüş taşları.

Umarsız bakışmaları insanların,
karanlık gözlerdeki zaman dilimi,
selamsız karşılaşmaları,
çelişik devinimler içinde,
ölüm sessizliği sinmiş tavan aralarına,
uzak bir gramofon sesi geliyor rüzgarla,
uğursuz bir tedirginliktir,
mezarlığa dönüşmüş şehir…

24.04.13