’benim yaralı kalbim elbetteki toprak olacak,ama senin taş kalbin,ebediyen taş kalacak.’( ’O’na İTHAFEN........ MAYIS 1999 )
bu şehir...... ve ;
üstünde var olan insanlar
bi tek şey için sevmişim
sırf içinde seni barındırıyor diye
hatırlar mısın gurbet dönüşlerimi?
şehirler arası otobüslerde
sabahın ilk ışıklarını bu şehirde görürdüm
birden....birden heyecan basardı,içim içime sığmaz oluverirdi...
sırf içinde seni barındırıyor diye
şimdi şehirden seni çıkardım
geriye taş yığınları kaldı
gezdiğimiz yollar sıradan asfalt parçası
ayaklarımı acıtıyor,havası...havası boğazımı sıkıyor
nereye baksam içime batıyor
şimdi şehirden seni çıkardım
geriye taş yığınları kaldı
çiçekler anlamsız sen olmayınca
ne açıyorlar,ne kokuyorlar
artık bir ot yığını çiçekler
geceler dar bu şehirde gündüzler yavan
bitmiyor hesap sormalar,geçmiyor ne mekan ...ne de;
......zaman
şimdi şehirden seni çıkardım
geriye taş yığınları kaldı