giden ömürden kaçışın yok bu defa
o gelsin diye bahane edemezsin
yorulan yüregin ersin murada
erisin buzu gönlün vuslata ersin

senki gönül günleri ayı ekledin
nedir bu telaşın onca yıl bekledin
güle hasret yandı köz oldu bedenin
kül olmadan birden sönermi hasretin

kafana esince çekip gidemezsin
karanlığa aşkı hapis edemezsin
daha başaktayken umut biçemezsin
ömrün vermeden vuslata eremezsin

içinde gizlidir filizleri gülün
içince dilidir çözülen bülbülün
ateş kor olmasa lâl dili bülbülün
tonlarca gül atsan sönmez yüregin

uykuya dalar gamın sızın kederin
bıkar senden acılar geçer günlerin
sonu gelir diye beklerken her şeyin
ellere kâlp otagını veremezsin

yerincedir hardır kimilerinde duygu
derincedir vardır durur kalpte kuytu
dokunsan sel olur akar bulur yolu
bir damlada okyanus olur bedenin

geçmișse boynuna hasret ilmek ilmek
küsüp talihe olmaz her şeyi silmek
varmı dağları delip yerle bir etmek
sen sevmesen aşkla yanmasa yüregin

kırılan kalbe bir tayın sevgi ver
çöllere düşen derbedere suyun ver
Fetih etdiğin yüreklere duyun ver
ki senden sonrada yaşasın eserin

senki aşk ugruna cefadan geçemez
senki yoluna karınca çıkar ezemez
senki ucunda ölüm olsada dönmez
bir günlük degil son nefese diyensin

Yasin YÜKSEL
ELMADAĞ