gün parçaladı kendini..
kendi içinde..
bütün saatlerin gözlerini oydu zaman..
dakikalar asılı kaldı bulutların eteklerinde..
korktular biraz..


sonra kuşlar öldü bugün bir bir..
intihar dedi son dakika haberleri..
gökyüzü ağladı arkalarından..
ama biraz sadece..
yağmurun küstüğünden haberi yokmuş bulutun..
boşta bulundu..

kıyamette kopmadı ama
derdi neydi bugün TANRI’nın!!
neden çiçeklerin yaprakları tutuştu
neden alev aldı denizler
ve
neden dünya olduğu yerde kaldı böyle..

bütün insanların yüzüne ölüm düştü bugün
kefenler biçildi içimdeki yosun gözlü bebeğe
kirpiklerime kazdım mezarını..
gömdüm saksılardaki toprakları döküp üstüne..

ay’da bi sarhoş gibi sanki.
nefesinde ayrılıklı anason kokusu..
yıldızlardan biri kayarken
yalnışlıkla çakılmış olacak yüreğine..


ölümsüzlüğün adını koydum bugün sevdiğim..
ellerim çırılçıplak ecelime dokundu...

melekler yere indi feryat figan..
isimsizliklerinde kaybolmuş kokuları
bugün..
en son onlar öldü..