2
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1264
Okunma
Bir damla yalnızlık kalmış en derinlerime
sillesi acıtmıyor canımı bu yağmurların
üşüyor düşüncelerim, en inceden bir sızıyla
saplanıp kalmış ruhuma yüzümdeki çizgiler
Kendi etrafında oynayan çocukların
isimlerini ezberliyorum oyun niyetine
sonra büyüdüğümü hatırlatıyor bana
isimsiz aşk acıları ve uykusuz geceler
Küçük bir mutluluk yaşamak umuduydu
sessizce kendimi sokaklara atışım
ne sokaklar eskisi gibiydi yine
ne de yaşanan mutluluklar
Kendi kapımı çalıp kaçtım en sonunda
oysa kimden, neden kaçtım bilmiyorum
kendi kapımı kapatan bendim
kaçmasaydım açacak olan da…samettaydas 17 mart 2010 çarşamba
Cevap Yaz