Dün den kalmayım bu akşam,
Biraz sokaklar da dolaşsam,
Şöyle lale meydanın da mesela,
Bank ta boş yer bulursam,
İzlesem geçenleri, mutlu-mutsuz yüzleri,
Kaç kişi benim gibi, ya da kaçı sevgili…

Bazıları evine doğru yol alır,
Ağır adımlarla,
Ya da meyhaneden çıkmış,
Kendi kendine söyleniyor:
“Söylesene ey yar,
Söylesene ben de nen var”
Bazıları da serseri takılır ona buna,
İzlersin karışmadan,
Güvenemezsin dostluğuna…

Bazısı takmış koluna yüzde ifade;
Mutlu görün, mutsuzluğu gizle,
Bir de peçe örten yüzüne,
Ne ifa de gösterir, ne de sesi çıkar,
Namahremdir her ifa de ölene kadar…

İzlersin yüzlerce yüz,
Kiminin yolu yokuş, kimi ırak, kimi düz.
Lale meydanı buya hep insanlarımız,
Bir tek seven anlaşılmaz yüzünden,
Yürek, kürek kemiği arasın da ya,
Kalbi de, aşkı da saklıdır, gözükmez bu yüzden…



Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
26.09.2011