Yalnızlar rıhtımında güneşi bekliyorum
Doğar doğmaz giderim ışık batıyor göze
Biriken hayalleri üst üste ekliyorum
Gömüpte gideceğim gerek kalmadan söze
Gidenlere sallanan mendilleri hep yaktım
Zaten karaydı yürek ceplerinde ben yoktum.


Sandal sefası değil yaşadığım günlerim
Son anda çıkarıldım boğulacağım sudan
Şimdi emanet artık kahreden o dünlerim
Bakıp ibret alırım gem takılan asudan
Kıvrılırım köşeme gizlenirim maviden
Yasakladım gönlümü ıslak olan seviden


Martılarla dost oldum kalleşliği göreli
Çığlıkları beyazın köpüğüne boyalı
Zindandan beter sanki derdi başa öreli
Limanda yatıyorum korkulara dayalı
Üstüm başım da yırtık iftirayı giyeli
Gözlerim elem taşı parlamıyor duyalı...


Hırçın duygularımı dalgalara vurarak
Sahilde yatıyorum taşlarla dertleşerek
Bir zamanlar var olan hayalleri kurarak
İntihar ediyorum sol yanım sertleşerek
Yaşarken ölüvermek elzem oldu bu dile
Küf kokan geçmişime gömülüversem bile



ASU: Huysuz ve azgın at. .


LAVİNİA