Oğul …
Hani bir gün askerlik kağıdını alıp gelmiştin
Bizim mahallenin muhtarından da
O gün sevinçten havalara uçuyordun ya
Tam da istediğim gibi komando oldum diyordun be oğul
Bir hafta sonra eline kınalar yakarak
Davullar, zurnalar eşliğinde halaylar çekerek
“En büyük asker bizim asker” diyerek
Dualarla uğurlamıştık seni be oğul
Hasretin gün geçtikçe içimi yakıyordu da
Kimselere bir şeyler söyleyemiyordum
Arada bir telefonla konuşuyorduk da
“Beni merak etmeyin, ben çok iyiyim,
Vatan görevi gelir geçer .”diyordun be oğul
Biz yollarını beklerken bir gün kara haberin geldi
Şehit olduğunu duyduk, yıkıldık
Ocağımıza o gün ateş düştü, kor oldu, yaktı
Hainler pusuya düşürmüş gece yarısı
Çatışmada senin oğlunda şehit oldu dediler
Bayrağa sarılı tabutunu getirdiler be oğul
Cenazene katılan devlet yetkilileri
Oğlunuz bu vatan uğruna şehit oldu
“Kanı yerde kalmayacak” diye söz verdiler
Sözlerini tutmadılar. Kanın yerde kaldı be oğul
Şimdi de görüyorum ki İmralı ile el ele
Katillerle anlaşmaya, affetmeye çalışıyorlar
Bir de akil adamlar görevlendirmişler
Katilleri aklamak için çalışacaklarmış
Onları aklasalar bile benim vicdanımda nasıl aklanacaklar
Katilleri affetseler bile ben affeder miyim hiç
Benim yüreğim kan ağlarken onlar rahat olabilecekler mi?
Rahat uyu sen canım, kınalı kuzum.
Her kim senin katilini affederse,
Bil ki iki elim yakasındadır be oğul…

Ferhat GÜNAYDIN
Giresunlu Eğitimci Şair
17.04.2013