ıslak yaprak gözleriyle bakıyor
yolundaki yitik yolcularla
giriyor gönlü yıkık kapımızdan
anne ellerimizle tutmaya hazırız
titreyen sözlerinde nefes alarak


merdivenimizden çıkıyor usul adımlarla


yıllar geçiyor bir hengame
sevda direniyor bize
ne kadar çırpınsak da
çıkarmak için kapıdan
geri dönüp geliyor
ilk homurtusunda hayatın
gülen yüzüyle duruyor karşımızda
yeniliyoruz ilk bakışta
gözlerindeki sevdaya


suretinin torbasında bakıyoruz biz varız


rüzgâr üfürmedi
güz gelse de dalları
eklendik yepyeni duygularla sallanan her yaprağa
düşeni yapıştırdık yerine
aksa da gözyaşlarımız kırıldığında bir dal
sardık yarasını sevgi denen merhemle
yeni arklar açarak bu çiçekli bahçeye
özsuyunu saldık Tanrı’nın


hızla dolaştı damarlarımızda kan


eklendi her kopuk yaprak yaşam defterimize
adımızın üstündeki çarpı işareti silindi
yeniden oluştu sanki dünyamız
umutla döndü içimizdeki volkan
geçmiş uzaktan dil çıkardı
birden güneş dolan odaya
birbirimize gülünce


suya koyduk iki kök gülü



16. 4. 2013 / Nazik Gülünay