uzak yankılara böldüm seni
sesinde bensizlik çiçeklenmesin diye
orada bırakıp öldüm seni
sensizlik ellerime eklenmesin diye

andım seni
unutulmuşluk duvarında parçalandı sesim
kandım seni
şiir şiir sindirdimde yıllara
yandım seni
ateş buz tutuyordu, özlem mafsallarımda
inandım seni
bir duanın bir çaresizliği sardığı yerde

korkuyordum olmamandan
senden başka bir gülüşün
kıblesine dönmemiştim hiç
sensizlik insafsızlıktı, insansızlıktı çokça
yığınla ömrümü talan ediyordu
etten yalnızlıklar
oysa sen çoktan tutmuştun
sensizliğin anası ayrılığın elinden

şarkılar dinliyordum durmadan
içime sensizliğin resmini oyan
günler yaşıyordu gözlerimin önünde
şaka gibiydi olmaman
inadına çimdiklemiyordu beni zaman
zaman, kimki
yalnız senin inadına inanan
ben can, sen canan
ayrı ayrı tutar ellerimizi artık
inadı kırılası zaman

ALİ RIFAT ARKU
11/04/2013
İSTANBUL