Demek yarıp göğün ortasını,
Sözümü çalıp yere,
Bana gel demelerimi hiçe sayıp,
Allah rızası için gittin,
Demek düşlerinde bensizliği seçip,
Ben sevdama sarılıp ağlarken ıssız gecelerde,
Sen aşkı imzalatıp, ruhunu mühürlettin.
Gitmeyeceğim demiştin bana,
Senden başkasına bir adım dahi atmayacaktın,
Merak etme gitmeyeceğim demiştin.
Attığın her adımın ölümüm olsun dememe rağmen,
Gittin.
Beni benden ettin sevdiğim.

Şimdi sana ağlayan gözlerimi çıkarmalıyım,
Biri bana yardım etsin,
Sökmeliyim bu kalbi yerinden,
Binbir parçaya bölünmüşken,
Toplamama biri yardım etsin,
Nefes almıyorum artık,
Beni sevdiklerim öldürdü acımasızca,
Sefasını sürsünler artık merhametsizliklerin,
Gün gelir ne çok sevdiğimi anlarlar da,
Pişmanlıklarını taşıyamaz kalpleri,
Nefeslerinin ortasında kesilir kahkahaları,
Ve gözlerinden düşerim sevdiğimin,
Demek hiçe sayıp sevdamı,
Ateşimi cehennem sanıp,
Yalancı pervanelere verip ateşini,
Hayat sahnemdeki eski oyunculara kızarken,
Gittin,
Düşlerini imzalatıp,
Ruhunu aşk sandığın yalanlarla mühürlettin.
Öyle olsun sevdiğim,
Farkın kaldı mı kızdıklarından,
Ben Allah rızası için gidenleri çok gördüm,
Şimdi ispatla sevdiğim gerçekten sevdiğini,
Bana gel başkalarına gitmeden bugün,

Neden hala ısrarla sevdana sevda katıp,
Seviyorsun be deli şair,
Aşkına sanrı mı denmedi alemde,
Ben aşkıma sanrılıyım sadece,
Bak etrafına güzel gözlerinle ey sevgili,
Sen saniyelik aşklar bulursun ama,
Sadece sana sanrılı bir sevda,
Bulamazsın bu dünyada unutma,
Çünkü sen beni çok üzdün.
Dünyaya yeni gözlerini açan çocuk gibi,
Ben seni gördüm seni sevdim ki,
Şimdi benim yerime koy kendini,
Ellerinden kaysaydım bir yıldız gibi,
Sevdiğin her şeyi alsaydı başka biri,
Kızmaz mıydın, üzülmez miydin sevgili?
Demek gittin,
Ölüler konuşamaz ama sevebilir sevdiğim,
Ben ölürken bile seni sevdim,
Ben seni unutmak için sevmedim,
Sen beni unutmak için bile sevmedin.
Demek gittin,
Sonsuza dek sustum işte,
Dilimde duamsın, gönlümde tek isim,
Ölümü ellerinden kana kana içtim,
Ben seni senden kopmak için sevmedim.
Sen göremesen de hayatımın baharıydın,
Demek gittin, aşkı imzalatıp, ruhunu mühürlettin,
Şimdi sonsuza dek ölü bir beyaz, yalnız bir kışım.
Gözün aydın olsun sevdiğim.
Kıymetlimsin hep, canımsın.
Canımı alanımsın.
Demek gittin,
Gözyaşımsın, sol yanımsın.
Attığın her adımda üstüne bastığınım.
Ben yine sen varsın diye,
Adının üstüne bile ad yazdırmayanım.
Ben seni kendimden bile çok sevdim ki,
Avuçlarına bırakıyorum sen diye yazdığım romanı,
Ve ellerine bırakıyorum senli hayallerimi,
Ömrümce isminle senle dolan kalbime at imzanı,
Demek gittin, öldürdün beni,
Ölüler konuşamaz ki sevgili,
Söz aşka nefessiz kaldı.
Bir şairin kalbi ellerinde durdu.
Yıldızı usulca kaydı.
Şimdi ahrette içime çekiyorum yokluğunu,
Ve acıyor canın canı, canın ruhu,
Sana bıraktı bu sadece sana müptela ve sanrılı şair,
Sonsuza dek sen diye döktükçe yaşı, sana bıraktı mutluluğu
Ve görmesen de kendinden fazla sevdi seni,
Gözyaşlarımı al mutluluğun boyunca,
Boyununa inci kolyeler gibi tak sevgili,
Mutlu ol yeter ki.


BAKİ EVKARALI


Allahümme’rzuknî hubbeke ve hubbe men yenfeunî hubbuhu ‘indeke.

“Allah’m! Bana kendi sevgini ve Senin yanında sevgisi bana fayda verecek kimsenin sevgisini ver.”(Tirmizî, “Deavât”, 73)