Senin yokluğunda ben,
Yazamadığım zaman ki gibi oluyorum,
Şiirleri yazarken kalemimi al elimden,
Dünyanın nasıl yıkılacağını biliyorsun,
Sarsılır yer yerinden,

Senin yokluğunda hüzün,
Giriyor penceremden içeri,
Nefesim ağırlaştıkça ağırlaşıyor,
Şeytanla uğraşıyorum habire,
O geliyor seni sevmiyor diyor,
Bana sen yerine sarılıyor ölüm,

Senin yokluğunda uyuyamıyorum,
Gözlerim kan çanağına dönüyor,
Kalemler savruluyor bin bir yere,
Aşk sensizliğimde hayalinle doluyor,
Ben sana sıcacık sarılıyorum.

Senin yokluğunda nefes alamıyorum,
Asileşiyorsun bana sevdikçe,
Gözyaşlarımı içime akıtıp seviyorum,
Alnım secdeye düştükçe diliyorum seni,
Üzdükçe beni, şükrediyorum.

Senin yokluğunda aslında bende yokum,
Ardı sıra inat ediyorsun aynı köprüde,
Ben rakibin değilim, düşmanın hiç değil,
Ben sadece seni senden çok seviyorum.
Anlamıyorsun.

Senin yokluğunda hayalin ağzına geleni söylüyor,
Ben kavga etmek istemiyorum,
Ciğerlerim seninle dolu kalbim gibi,
Kessen kanım sen akar damarımdan,
Kanıyorum, aşkım görmüyor, özlüyorum.

Biliyor musun ben seni çok seviyorum.
Anlamıyorsun.
Geceleri sensiz uyumak istemiyorum.
Hüzünü kovalım kapımızdan dışarı,
Kucağında uyut beni bu gece,
Sensizliği yüzünden bu şairin isyanı,
Bak yine seni yazıyor, sana sesleniyorum.
Yoksun.


BAKİ EVKARALI