gözlerin kara haber bakıyor
dikmişsin uzaklara.
öyle bir yüklenmiş sin ki;
gidersen kıyamet kopacak, yeridir.
eflatun olmaz vedalar
vedalar hiç maviye de çalmadı şimdiye dek
kış kadar soğuk, gece kadar kara
gidersen anam ağlayacak, yeridir.

dilinde veda türküleri yankılanıyor
iblis kovan besmele gibi
hem çok kararlısın böyle;
ani bir uçurumdan atacaksın sevdamı
hem çok inatsın
hem ayakların yorgun,
dur... kalmak, yeridir.

Yüreğin kıyamet çarpıyor
ödünü koparıyor hayallerimin.
öyle bir korku ki bu;
bir daha hiç güneş doğmayacak gibi düşün
bahar yok
bir daha hiç çocuk doğmayacak
sanki son kez ötüyor kuşlar
sanki her şey ölüm orucu tutacak
bir daha dönmeyecek dünya
bir uyanış olacak ki
annen yok baban yok kardeşlerin yok
yok tadını sevdiğin hiç bir meyve
dost yok arkadaş yok
hatta sokak köpekleri de yok
ölsen yeridir.

Gidişin ölüm kokuyor
hani bunun üstüne söylemeye söz gerekmez
bir oda düşün;
içinde sen,
içinde yalnızlığın,
içinde başka hiç bir şey...
yetim bir tavan
soğuk bir taban...
hatta sinek yok
hatta fare
hatta karınca da yok.
kış kadar soğuk, gece kadar kara
gidersen ben biteceğim, yeridir.

Deniz’e Düşen Şiirler...