Anne ile baba, her gece sorun!
Yalvarman kavgayı bölmüyor çocuk
Odana saklansan değişmez durum
Mutluluk saklambaç bilmiyor çocuk!

Her biri yanına utançla varıp
Anlayış bekliyor sana yalvarıp
Bütün yalanları şekere sarıp
Yutsan da acını silmiyor çocuk!

Sana sarılarak ağlıyor annen
Baban kucaklıyor, diyor bir tanem
’Ayrılık’ dendikçe yanıyor sinen
Yapacağın bir şey kalmıyor çocuk!

Nedense(!) babalar başkalaşıyor
Çiçek çiçek gezip aşka koşuyor
Anne bal küpünde tatsız yaşıyor
Hayatın tadını almıyor çocuk!

Oyunlar uyumuş gece erkenden
Oyuncaklar kaçmış oyun parkından
Kırık melodikan masum şarkından
Neşeli müzikler çalmıyor çocuk!

Pasteller kırılmış, renklerin solgun
Ders de yapamazsın uykusuz-yorgun
Yüzünden okunur ’hayata dargın’
Rüzgar gülüne yel dolmuyor çocuk!

Resiminde güneş mora boyanmış!
Ateşin yükselmiş, kırka dayanmış
İnleyen sesine komşu uyanmış
Öksüzlüğe ’şurup’ olmuyor çocuk!

Başın öne eğik, konuşmaz ağzın
Kimler karalamış(!) karaymış yazın
’Ayırma Allah’ım’ diyen niyazın
Dilinde dualar, yılmıyor çocuk!

Dünyaya gözyaşı- bomba yağarken
Evinde sıcacık çorba kaynarken
Analı-babalı yaşamak varken
Endişelerin son bulmuyor çocuk!

Oyun trenine bindir onları
Hayal alemine indir onları
Eski günlerine döndür onları
Ayrılıklar mutlu kılmıyor çocuk!
.................

Atlı karıncan yol almıyor çocuk
Nedense yüzün hiç gülmüyor çocuk!...

Bulem hatun, 8/4/2013 Antalya