11
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
2010
Okunma
İnsan, ölmüşlerinden de gurbet ise, sılaya vardığında sanki onlarda bekliyor gibi bir hisse kapılıyor. İşte ben de annemin vefatının yedinci senesinde bu hisleri yaşadım..
Bir sözüm yoktur annem, Hak’tan geldi emirin
Tüpün daha bitmeden, tükenmeden kömürün
Bir gün yüzü görmeden hitam buldu ömürün
Gidişin yedi sene...hiç çıkmaz oldu sesin
Düşlerime girsene, canım annem nerdesin?..
Ölümün yüzü soğuk, bacan duman tütmüyor
Seccaden serilmiyor, tespihin zikr etmiyor
Anılara sarılmak teselliye yetmiyor
Dünyalar şöyle dursun, hasretin yetti cana
Miras kalan sevginden son bir hisse ver bana!..
Oda oda dolanıp kedin seni arardı
Her gün suladık ama çiçeklerin sarardı
Işığın yanmaz oldu, sanki dünya karardı
Sen gideli annecim bana bir hallar oldu
Kışa döndü mevsimim, saçıma aklar doldu...
Gece-gündüz örmüştün kızlarına çeyizler
Dantellerin üstünde gözlerinden var izler
Senin gibi fedakar olamayız ki bizler
Öksüzlük’ çocuk değil, senin ’yokluğun’ anne
O duyguyu tanırım, ben de anneyim anne!...
Üzülme sakın annem, bak gözyaşım akmıyor
Verdiğin nasihatler hiç aklımdan çıkmıyor
Yazmanı saklamıştım, senin saçın kokmuyor?
Yokluğun hiç dolmuyor, yavrum diyen yok bana
Ben küçük kız olayım yine kına yak bana!...
Kabrini tımarladım, selam getirdim sana
Sevdiğin ilahiyi okudum yana yana
Çiçekler arasından bir kez olsun bak bana
Annecim duymadın mı? bir ses seda versene
Toprağa doymadın mı? beni bir kez sarsana!..
................
Söyle annem nedeyim? var mı benden dileğin?
Cennet mekanın olsun benim güzel meleğim...
Bulem hatun 3/27/2012 Bergama
5.0
100% (6)