Herkes gidenlere sevdalı
Gelene hoş geldin diyecek kimse kalmamış
Herkes yalnızlığı hüküm sanıyor
Seveni bekleyen kimse kalmamış
Hüzün galebe
Kurumuş bekleyen dallar acıya zincirli
Yağmurlar, yağmurlar, yağmurlar
Nisan yağmurları
O kadar uzaktan bin hevesle gelip
Islatacak bir tutam kuru toprak bulamayacak, yazık!

Aciz bir gururda güneşlenmek pahasına
Gülüşlerimizi kaybettik
Mektuplara hükümsüzdür diye ilanlar yazamadık
Bazan çarşaf gibi sakin denizlerin
İçinde ne huzursuzluklar saklıdır, bilir misin
Batır bakalım onun sessizliğine bir iğne
Ne çığlıklar duyacaksın
Susmayı bir konuşma eylemi zannetmeye başladı çaresizlik
İşte şimdi hüzün galebe

Elbette Dünya yüzeyinde çoğunluktadır sevenler
Çoğunlukla yalnızlıktadır onlar
Gökyüzüne baktım
Bir bulut geçiyor
Galiba sizin oralara gidiyor
Cama çık bak
Yaralı kalbimi gezdiriyor
Meramımı ona yazdım
Melekler sana götürüyor


İnsanda umut vardır
Benim hüzünlerim bile geceden alacaklı mavi
İnanıyorum
Gün gelecek toprak semaya açacak kalbini
Namludan çıkıp hızla yetişen mermi gibi
İnanıyorum
Sen de öyle yapacaksın
Bakma günü gelecek dediğime
Acilde bekliyorum

Herkes bir şeyler söylüyor
Yanımda olsa şunu yapardım bunu yaparım, diyor
Benim vaat edecek bir şeyim yok
Yanımda olsan sen, ben ne yaparım!
Bilmiyorum
Yanındaysam gücüm yeter mi yine böyle söze
Bilmiyorum
Ama şimdi hüzün galebe