Hatırı gönül’ü yıkmayı bilmez
Canı sıkılınca hiç yüzü gülmez
Er ozan çorludan parasız gelmez
Her sene yol parasını ver gelir

Kara sevda oldu belendi gama
Sevdalı yüreği tutmuyor yama
Sorgunda oturur derdi yar ama
Maaşını Ankara da yer gelir

Hele biri var ki ayrılmış yardan
Kafayı sıyırmış anlamaz durdan
Âşık idris derler ağzında kürdan
Ta taşlıktan bu tarafa sür gelir

Kendisi fakirdir ama onurlu
Saz bilmiyor âşıklığı sınırlı
Âşık kul hakidir fazla sinirli
Kızar kızmaz şafağından ter gelir

Onun ile otuz olur sayımız
Kendi çok cimridir olmaz payımız
Aylardır gelmeyen garip dayımız
Program olunca sabah er gelir

Böyle dost görmedim ömrüm boyunca
Can arkadaş gider isen suyunca
Özozan atışma sözü duyunca
İşini gücünü orda kor gelir

Çoğumuz yemeyiz kestiği eti
Takım elbisesi görmemiş ütü
hazani yazıyor diyemem kötü
Aşka düşse kalemine fer gelir

Yüreğinde durur bitmeyen sızı
Gelmek için bekler baharı yazı
On bir ay özleriz ozan yıldızı
İzini alınca yıl da bir gelir

Âşık değil ama bizlere çırak
Hizmet eder bize değildir ırak
Marangoz ustası şu bizim durak
Hep derneğe üstü başı kir gelir

Cahilliği malum biraz yastadır
Çok çalışır bu kültüre hastadır
Âşık Mansur usta bilmez ustadır
Ayak ister atışmaya zor gelir