4
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
953
Okunma
kimselere pabuç bırakmıyor sonunda,,
şu yalnızlık dedikleri illet,,
galiba dişi olmalı,,zira kimi sevsen kıskanır,
kim sevse ,,daha bir bAŞKa sarılır gidenine,
gözleri kara olmalı yalnızlığın,
muhtemelen saçları siyah ve dalgalı,,
yalnızlık;
sabreder,,geçen zamanı biriktirir koynunda an be an,,
kimsesizliğine talip olacak hiç kimsesizliğiyle yanar,
kavurur ateşini gidenine,
ve,
hep aynı yerde bekler,,
ya yolun başıdır,
ya da sonu,,her yolun,
kimselerin bilmediği,
görmediği ve duymadığı bir yerde sevişilir yalnızlıkla,,
önce,,siyahi kadifesi düşer omuzundan,
sonra soluğunu hissedersin teninde,,
her zerre,,teslime hazırlanırken,
yalnızlığı yapayalnız bırakmanın acısı,
tadı,
damağı,
şerbetin demini aldığı tavın tavanarasında,,
ter ter dört duvar,
buğusu tüten pencere,
ve gözünü kısan ışığın esrarı düşerken şehvetine,,
öp beni ne olur,,
bekle(t)me,,,,
nisan 22,20
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz