Bende bir sen vardın, en kuytu köşemde...
Kimseye oraya saklamamıştım daha önce

O yüzden altın değerindeydi benim için,
Oysa hata yapmışım ben!
Sen gibi altın karartan maddeyi nasıl koyabildim!
Ahh aşkın kimyası...
Öyle utanıyorum ki şimdi kendimden!
Ayırt edemedim ben kim neyi eritir?

Ahh coğrafyam...
Öyle utanıyorum ki hak edilen değeri veremedim ona!
Onun Yeri çorak bir araziyken
Nasılda onu sulak arazilere gömdüm?
Ama yeşil renge boyayamadım onu,
Çünkü o kapkara günaha bulanmıştı adeta.

Ahh matematiğim...
Öyle utandım ki kendimden
X’e değer vermem gerektiğini unutup o’na verdiğimde anladım!
İşlem hatasının büyük problem olduğunu.

Ahh öğretmenim...
Öyle kötü bir öğrenci olmuşumki ben
Aşktan sınıfta kalmak...!

Özür dilerim anne!
Sen kılıma zarar gelmesin isterken,
Ben ellerin canımı yakmasına izin verdim.
Affet annem, iyi bir evlat olamadım...
[A.uslu