2
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1224
Okunma
Doğa dediğimiz şey bedenin gibi senin
Çizdiniz mi çürüyor, ezdiniz mi kuruyor
Kendi doktoru kendi oluyorsa bedenin
Doğa da bahar vakti filizini sürüyor
Reenkarnasyonuna inanmış onca tohum
Yeniden oluşacak doğumu beklemekte
Yeşiller arasında huzur bulurken ruhum
Ne dizim ağrımakta ne kalbim teklemekte
Yağmur çimenler için, çimen kuzular için
Santim santim büyüyüp varmakta doğan güne
Bahar yağmurlarıyla ıslanmış bir pilicin
Tüyünü öper güneş, can verir gördüğüne
Kendimi bırakmışım doğanın kucağına
Uzandım eteğine başı dumanlı dağın
Sanki varmış gibiyim ben baba ocağına
Rüzgârların önünde saçlarım darmadağın
Baharın yorgunluğu olsa da üzerimde
Islak toprak kokusu içimde, yürüyorum
Kimler olmak istemez şimdi benim yerimde
Yeşille sarmaş dolaş dolaşıp duruyorum
21.03.2013 / Samsun
İbrahim COŞAR
Cevap Yaz