2
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
897
Okunma
geç kalmış bir mevsim
kendi gölgesine düşüp yitiriyor akrebini...
koparılmamış takvimler gibi
çaldırıyor hafızasından yaşanmamış anılarını...
sessizliğin ötesinden uzanırken düşlere
bir şiir hüküm giyiyor sevda suçundan
aslında
yeniliyor kendi sesine bir türkü
unutuyor bahar olmayı nisan
ve tutuyor ömrümüzün eteklerinden
sırnaşık bir çocuk gibi hüzün
gecenin kör yanında ağlıyor
yitirilmiş düşlerimiz
vakit ne kadar geç
yeniden düşler kursak
ağaran saçlarımıza inat
güler mi yüzümüz...
takvimleri kaldırsak
saatleri durdursak
durur mu zaman...
ŞAHBEYİT
FATİH ŞAHİN IŞIK
5.0
100% (6)