Sevgili...

Hüzün kokan Satırlar/ımın arasından Sana Sesleniyorum...
Gel desem Gelmeyeceksin belki de hiç bir zaman...
Oysa ki Sana olan Vuslat’ım da bitecek değil...
Ben bu "Aşk"-a Rabbim’in Katında Niyet Ettim...
Gelsen de bir benim için Gelmesende...

Özlemiyor da değilim seni...
yüreğimde Açtıgın yaralar da öyle kolay geçeçek gibi görünmüyor...
Oysa hi Hak’dan gelene de İsyan edecek Değil’im...
Vuslat’ım Sana Kavusmak Olacaksa...
Ve Bu bekleyiş Hak’dan olacaksa
Ben yanan her bir hücremle Seni beklemeye Razıyım...
Ve Aslında yazılanlar Sana değil
Hüzn’ümü yüreğine fısıldayışımdır Sadece...

Üzülmüyor da değilim aslında...
Oysa Üzüntüm’ün yanı sıra bir ayet ile Sesleniyorum yüreğim’e
La tahzen İnnallahe Meassabirin diyor... Ayet...
(Üzülme Allah Sabredenlerle Beraberdir)

Hüzn’ümün ve Üzüntümün yanı sıra mutluyumda...
Varlığı’nı verenden gelen herşeye Binlerce kez Şükrediyorum...
Öyle İsyan dolu Cümleleri Kaldırdım ve Çöpe attım ben...
Biliyorum ki Sabreden’ler Elbet mükafatını Görecekdir
Böyle Söylemiyor mu Alemlerin Rabbi...

Yüce Allah buyurmuyor mu ...
Kulum’a kaaldıramayacagı yükten fazlasını yüklemem diye...
Yine Demiyor mu Alemlerin Rabbi...
Kabul etmiyeceğim hiç bir duayı Kulumun diline Ve kalbine İliştirmem diye...
Rabbim’den gelmiyor mu bu bütün gelenler...

O halde Şimdi Sen Olsan da Bir Olmasan da benim için...
Gözün arkada kalıyorsa sayet Sende benim yaptıgımı yap...
Beni Alemlerin Rabbine emanet et çünkü ben Seni "O"-na emanet ettim...
Biliyorum ki O emanetçilerin en emini...

Yüreğim’den yüreğine Bir Serinlik Gönderiyorum...
Bütün hücren’e Dolsun diye..
Üzülme Artık... yürüdüğüm bu yol Sensiz gözüksede
Benim Sana olan Vuslat’ım yakındır...
Ve Son Sözüm...
Kendine iyi Bak KahveGözlüm...

yazan : Halil IbRahim AKgün