Uzanıp hasretin en kör yerine
Avuçlayabilseydim
kor kor olmuş düşüncelerini
Tutabilseydim ucundan sensizliğin
Sarabilseydim kemiğe inmiş
açık sevdalarımı
Yüzebilseydim kokunun akışına
en dibinden
Koşabilseydim rüzgarına karşı
savurup saçlarımı
Basabilseydim toprağına yalınlığımla
Ne bileyim sevgili
Kanabilseydim içtiğim yeminlere
senli olan
Konabilseydim yürek tahtına
en başından
Uçabilseydim hayallerime
istediğim gibi
Kaçabilseydim yada bana salladığın
o veda kılıçlarından…



Ve sen sevgili…
nasıl anlatayım şimdi…



Sevebilseydin küçük küçük yürek ucumu
Tutabilseydin sol yanımı, sağ avcumu
Gelebilseydin sonsuz gidişlerini
sonlandırıp
Bilebilseydin sorularımı hemen cevaplandırıp
Ne bileyim sevgili
Kapatsaydın teninle açtığın yaralarımı
Birazcık sevda sürüp sarabilseydin
Yada mesela
gerek kalmasaydı tüm bunlara
En başından hiç oyalamasaydın
Keşke beni sevebilme ihtimallerinle
Yormasaydın, yaralamasaydın…






Özetle …
Başlamadan biten hikayeler vardır hayatta
Başlayamadan bitirilen…
Öyle bencil insanlar da vardır hayatta
Sevmeden sevdiren,
Öldüren…