Bir fısıltıydı kulağına gelen
Sonra başını kaldırdığında
Karşındaydı o
Elleri titriyor, kalbi atıyordu

Her şeyini, uğrunda verdiği insan bu muydu?
Neden di?
Her zaman o mu çekmek zorundaydı?
Her şey sorulardan mı ibaretti?
Her zaman o mu sevmeliydi
Yapmamalıydı onu sevmemeliydi
Onun acı çekmesi lazımdı birazda

N`oldu sonunda kendinden vazgeçtin
Değersiz biri için
Kendini bitirdin
O değilde
Bir hiç uğruna feleğini şaştın be aciz

Nedenlerle boğulmuş,
Çekilmiş sinesine,
Aldırmamış garip olarak adlandırdıklarına
Yapmıştın yapacağını yine aciz
Dayanamamış onun için kendini feda etmiştin
Bunu niçin seni yaratana değilde seni acizliğe itene yapmıştın ki

Canından çok sevdiklerini atmış kenara,
Arkana bile dönmeden bırakıp gitmiştin acımasızca
Seni düşündüklerine pişman edememiştin yine de bu yaptığınla
Anladın mı aciz anladın mı (Kevser Rabia Ergüven)