ah...uzaklardaki baharım
açsın diye saçların gibi dalga dalga
gene ektim o çiçeklerden balkonuma
birde resmini astım duvarına
nisan sonu yakın
ne güzel kokular gelecek yazlık masasına yapışmış sözlerinden
cezayir menekşesi bu
bezan mayısa uzanıyor tomurcuğa durmaları
şaşırıyor mevsimini utanıyor gözlerinden




ne kadar günüm arttığını biliyorum ömrümden
kirli çıkınlara saklıyorum kefen parası gibi
nafile sevdalara rehin koymuşum anladım
deli zamanların doruk mekânların sürecini
durur mu meyveye dere dibi salkım söğütler
dallarım budaklarım kırılıyor seni tanıdığımdan beri




hangi dilden hangi tenden seveceğimi unutuyorum bazen
umudumda freng diyarının kösleri
kurumuş mezarlık sarmaşıklarına su veriyorum gözümden
tohuma duruyor soğuk mermer
nüksediyorum yeniden gümanım olmuyor özümden




bir koca ordu yaşıyorken tek kişi
talimden geçiriyorum tutunuşumu kavlimi
gövdeme musallat ihtimal aşkları
tek tek ayıklıyorum ayrık otları gibi
iz koyuyorum müjdeci serçelerin seharine figanımla
anlıyorsun inanıyorsun değil mi




yaşamaya pişkinim sana acemi
nice girdaplı ırmaklar bağlamışsın yollarıma haberim yok
bu nadasa kalmış yürek ab-ı hayata bile titrer mi
timur divanı gibisin söylemelerime
ah...sevdalım bir de dillerim çözülse








kasım