iki ele benzemeliyiz
baş parmağı başın tıpkısı
serçe serçeye ikiz
ne kadar farklıysa parmak izimiz
yüzümüz o kadar rengârenk
o kadar benzer özümüz

iki ele benzemeliyiz
iki el, iki benzer kolda
aynı gövdeden uzar
doğruca kocaman bir kucağa

biri kırılsa
askısıdır birisi
biri sürterken birini
ezdiği kendi kiridir

iki ele benzemeliyiz
aklı yek-ortak
çıkarı yek
koy fikri başka olsun
yolu aynı aşka nasılsa

hem bir el birine kalkmaz
hem bir el birine ‘kalkan’
elin ele vurması alkıştır
serçenin boynu bükülse
işaret kıyama kalkmıştır

merhabası bir nehir kaynatır
iki koldan iki suyun karıştığı
tokalaşmak gibidir vedası

kopsa-koparılsa biri
acısı aşılanır
ilaç diye öbürüne

yumruklar yumulmadıkça
dolar avcumuza
bin birinin ateş yüreği

her göz bir yüze hediyedir
karşıdan da görsün diye
yüz yüze ayna kusuru küçültücü
büyütücü sevgiye

iki el ki
almaya hassas
vermeye tartısız

avucuna dünya sığan
ve düşürmeyen ayakucuna


...




şimdi kurdalagon’lar
şimdi kawa’lar gelsin
yanlarında haddehane
silahları gömmek için


ömer faruk hatipoğlu


(ateşi utandıran yangın, s.109-111 , 2006)

kurdalagon: kafkas türk destanı “nart”ta adı geçen demirci