12
Yorum
13
Beğeni
5,0
Puan
1884
Okunma

Kim nerden bilebilir benim çektiklerimi
Hayata tutunmayı seçtiğim günden beri
Yaşam denen tarlaya neler ektiklerimi
Onur denen savaşın sırtında akan teri
Emek deyip alnımda yıldız gibi parlatır
Namus belasına can gönlümü de harlatır .
Geçtiğim her bir cadde yalnızlar iklimiydi
Kar ve tipi yollarda gözlerime dolardı
Yere düşen her yürek insanlar tıklımıydı
Mevsimler dönse bile yüz gülmeden solardı
Toz toprak ilerledim başım öne düşmedi
Kaynayan tenceremde haram lokma pişmedi.
Kadın dendi adıma yeri geldi horlandım
Aklı kıt sayıldım hep, hiç bir değer görmedim
Atılan her iftira ateş oldu korlandım
Allah büyüktür dedim kinayeyi örmedim
Bugünlere ey dostlar kolay yoldan ermedim
Gönlüm halı değildi makama da sermedim.
Duruşum hep belliydi dosta düşmana karşı
Dudadğım da tebessüm kahkahaya dönmedi
Yoklarım arada bir gönlümde ki tek arşı
Verilen bu tek candı yaşamaya sönmedi
Azimle devam ettim hayat denen okula
Allahım nasip etti dik duruşu bu kula.
LAVİNİA
5.0
100% (16)