Bir inkılap hengamesi iman yüklü kardeşlik,
Patiskalı yollarda sonuna dek yürümek…
Tekbir, tevhit, tevazu, uluhiyet ve birlik,
Bıkmadan usanmadan sonsuzluğu bürümek…

Yeni açmış bir gülün damarlarından hayat,
İlmik ilmik düşerken gönül bağlarımıza.
Solmayan bir tevhide susamaktır hakikat,
Ve umudu yürütmek tüm dimağlarımıza.

Bunun adı imandır, bunun adı kardeşlik
Ufalanmış bir ruhun yeniden doğrulması.
Ne fitneden bir eser, ne husumet, ne benlik,
İslam kardeşliğidir, kardeşliğin en hası.

Kardeşliğin yoluma umut olsun ey kardeş!
Evime bereketsin, hayatıma kılavuz.
En karanlık hücreme ansızın doğan güneş,
Korkusuz mehtaplarda törpülenmiş bir yavuz.

Mümin ki her hayali sürüklerken peşinde,
Züleyhalar misali Yusuf’a susayandır.
Aşka dair iklimler en az o kadar zinde,
Ve o kadar muzdarip, o denli mi hayrandır?

Yağmur yağmur düşerken damlarımıza nur huzmen,
Sana kardeş olmanın hükmü nedir bilemem.
Bütün çöl kumlarını sürsem de yüzüme ben,
Gönlümdeki hasretin bir nakıştır silemem.

“Benim için de dua eder misin ey kardeş!
Benim için de af ve rahmet dilenir misin?”
Ağzından her çıkana kurban olduğum güneş,
Uğrunda bütün canlar fedadır bilir misin?

Medine’de kardeşlik ve Mekke’de kardeşlik,
İşte bunu dünyaya sunabilsek ne âlâ.
Tek hüküm ve tek ferman Allah’a iman bildik,
Sonrası ayet ayet buğulanmış fasıla.

Tüm insanlık Adem’den geriye kalmış güruh,
Mozaik tayfasında ıpıl ıpıl yanan nur.
Nefs azılı bir düşman, onu kuşatansa ruh,
Her cisminki özünde bir güzellik bulunur.

İşte onu keşfetmek beslemek ve büyütmek,
Bütün iş bunda saklı, bunda gizli, muamma…
Hoşgörü ve kardeşlik iklimini yürütmek,
Zaman ve mekan üstü tüm çağlara, daima.


Mehmet Akif UÇAR


NOT: Muâhât, Hicret sonrası Medine halklarından Evs ve Hazreç kabileleri arasında yapılan kardeşlik anlaşmasının adıdır.