bakındım
başımı sağa çeviriyorum karşımda duvar
belki de duvar değildir
güzel sardunyalar
güller kendi halinde sallanıyor
renkli perdeler vadilerin zambakları gibi
her şey yerinde



filler yürüyor
tüm sokakların lambaları titrek
duvar sessizliğinde gölgeler


filler
evler
sokaklar
kornalar
ve çocuklar


herkes rüyasını avuçlarından düşürmüş
herkes...




yağmurun gerçekliğinde ıslanıyorum
boynumdaki kuş titriyor
dövme örümcek
suni çiçeklerin ruhlarına ağlıyorlar


suni kapılar
her gün hayallerini sulayan insanlar


o adam orada değil sanki
o kadın duvarlara bakmıyor
kedilerin bakışları bir sağa bir sola

gözlerim tavana yumurtluyor


kar melodisini duyuyorum
ırmak neden çağlamıyor
toprak çöl, gök parça parça azalıyor


elmalar çürük
kurtçuklar kucağımda
tüm radyolar zagrep düğmeli
çayırlar rodrigo’nun gitar hüznü



çavdar tarlasındaki çocuklar ölüyor
çavdar tarlasındaki isyankar çocukları öldürüyorlar anne



karanlık
kediler saklanmış
elimle gözlerimi kapatıyorum
avuçlarım yağmur ölüsü



kızılağaç kabuğu nedir bilir misiniz
oturuyorum gölgesine
kabuk dediğin nedir ki
soyulup gelen




siz yoldan geçen yabancılar
kadehlerinizi kaldırın lütfen
yaprakların en kıvrığına
yarattığımız düşlere
kendi düşümüzden soyunan ağaç kabuklarına


orada her şey ne kadar güzel değil mi !







lacivert