Yeşil not defteri almıştım
Kasımın son perşembesi
Kulak ardım bile ıslak
Attığımda elimi cebime,
Para diye seviniyorum anahtar sesinde
Sonra yine diyorum,
Yine yürüyeceğim şu uğursuz eve

Atarken adamlarımı belediye yoksunu yollarda
Umursamıyor arabalar yanında kirlenen adama
Alıştım diyorum kendime,
Yanımdan çekip gidilmesine
Yalnız başıma küfretmeye beni üzene
Öyle ağır da değil
Yapma demek geliyor içimden ,
Suçum ne ?

Düşünürken bunları bakıyorum ki varmışım eve,
Yine yanlış tahmin, ikinci anahtar giriyor deliğe
Çeviriyorum ıslanmışlığın bıkkınlığıyla, hızlıca…
Açıyorum ışıkları, açarken düşünüyorum faturayı,
Yine şükür, var bir işsiz maaşı

Eninde sonunda varıyorum tek odama
Çıkarıyorum yeşil defteri cebimden
Ne olurdu renk yerine adamakıllı birine sevdalansaydım
Bir kadına, bir futbol takımına
Belki bir fikre, herhangi bir şeye..
Ama bulmuşum yeşili bir kere
Neyse deyip çıkarıyorum yeşil kalemi
Yazıyorum,
Belli olmuyor yazı öncekiler gibi
Ölsem bir gün yolda, arasalar evimi
Bulsalar da okuyamazlar herhalde not defterimi

Ne fark eder,
Her gün aynısı yazıyor zaten,
Açım, halsizim, sakinim; Şükür !