“Kalk hazırlan! ” diyorlar
Seni "Kocaya verdik"
Bir kaç öküz, bilezik
Biraz da para yedik
Bak bu adam kocandır
Adam gibi adamdır
Sürsün seni tarlaya, boş ver sen okumaya
Dünyanın çarkı böyle
Asma suratın, öyle...

Yaşın on bir on iki
Belki de daha erken
Baba evinden çıkıp gelin olup giderken
Kınalıdır ellerin
Vay gidi çocuk gelin!
Gözlerimden kan damlar sana şiir yazarken...

Güzel Anadolumun hiç bitmeyen çilesi
Dünyayı tanımadan seni gelin edesi
Baban yaşında adam
Kimseden utanmadan
Nasıl midesi alır hazin gerdek gecesi
Nerede kanun yasa?
Nerede Anayasa?
Anan mahzun ağlıyor, yüreği dolu tasa...

Bazen başlık parası, olur küçük bedenin
Bazen ortasındasın, kör olası berdelin
Kaçışın yok yağmurdan
Doluya tutulmadan
Ya gelin olacaksın
Ya da vurulacaksın
Bakmaz gözün yaşına, ne baban ne akraban
Kurban eder töreye,
Canına acımadan...

Tutulu vermiş dilin
Lal olmuş cümlelerin
Yıkılıyor üstüne dağ gibi baba evin
Kimse dur diyemiyor, kınalıdır ellerin
Vay gidi benim yavrum!
Vay gidi çocuk gelin!

Daha çocukluğunu görüp yaşayamadan
Genç kızlığın tadını biraz olsun almadan
Boş kalan sıralarda kitaplar okumadan
Irgat, köle, işçisin
Kaderini çizmişler gül yüzüne sormadan
Zalim koca evinin, körpecik sevincisin...

Bez bebekle oynarken
Döl vermişler karnına
Kucağın bebe görmüş
Ergenliğe varmadan
Teslim etme yavrunu,
benzemesin kaderi
Sen yandın o yanmasın
Vay gidi benim yavrum!
Vay gidi çocuk gelin!

Çocuklarla ilgili yaptığım seride, yeni konular arayışında iken, bu şiirime
fikir analığı yapan sevgili ablam Melahat Ünalan’a çok teşekkürler...