saat gecenin körü
çevirdi kader aşkın yönünü
ve ben bekliyordum
hiç olmaya kala karanlık bir tünelin önünü


önce yıllar gitti
sonra aylar haftalar
saatler dakikalar ve anlar
sabahı karşılayan yıldızlar gibi gittiler azar azar


zaman durdu hüzün savruldu
sevdamın öldürüldüğü andı yüreğim vuruldu


kala kala altın zerreler
göz yumar da insan hani
o gördüğüm sarı noktalar
çölde bir kum fırtınası gibi çoktu


ne var dedi
-ne istiyorsun benden-
o an aklıma geldi
hiç olmak istiyorum derken
kaç kez ihanet ettin hani severken


ne bekliyordun ki bu bedenden
önce feri çekip gitti gözlerimden
saçlarım ak güvercin çırpıntısı tel tel
solgun tenim çizgileri çekmiş beklerken


kalakalmıştım işte bir başıma
zaman içime zehir attı aşıma
şaşırmadım kuruyan göz yaşıma
sadece tuzu kalmıştı yanağımda


yani öyle kalabalık ki dünya
___ve öyle yalnız kalmıştım ki
tanrıyı kıskandırabilir bu ruh hali
___ ve öfkeyle beni çağırabilir belki

sararmış yaprak gibi içimdeki duygular


hiç böyle yalnız kalınmaz ki
________hiç bu kadar çaresiz
ve beklerken
bir anda oldu bunlar
bu yazılanlar hiç bir şey değil daha

şakağımda namlu izi ölümle savaşırken