4
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1403
Okunma
Yağmurlar düşüyor fersiz gözlerine
Öyle bıkmışsın ki hayattan
Dayanamıyorsun acılara ve ayrılıklara
Kalbin kaldırmıyor bütün bunları
Sonra insanlara bakıyorsun teker teker
Herkesin içnden bir yalnızlık haykırıyor
Dünyayı dönüp dolaşıyor haykırışlar
Ama kimse yalnızlığına çare bulamıyor
Dermansız bir dert olup başına dolanıyor
Çıldırtırcasına mahvediyor içini
Kin besliyorsun hayata karşı
Hiçbir şey zevk vermiyor artık sana
Çünkü o artık yok yanında!
Kuşlar ötmez oluyor kulaklarını tıkayınca
Hayattan bir nebzecik zevk almak için
Pusulanı şaşırıyorsun haritanda
Derin deryalara dalıp gidiyorsun
Kim çeker de kurtarır beni diyorsun
Yeni heyecanlara yelken açıyorsun
Hiç biri fayda etmiyor
Yalnızlıktan kurtulamıyorsun...
Cevap Yaz