Rakı kadehi bölünür ikiye
en lezzetli günde
ve bir kadın kahkası alır götürürür
öksüzü,
işte yine bölünmüş tohum,
taze sabah yeşili,
ama en abesi.

Televizyondan vazgeçmiş
sadece yatağında
kadından vazgeçmiş
sadece yatağında
gümüş gibi orada
yeşilin en abesi
aşka değersiz
aşkıma değerli.

Hatırlayabildiğim kadar senden uzak
ve sen de benden
hatırlayabildiğim kadar seviyorum seni
anlatılmış masalları doğrulayan aşkla
içiyor, seni düşünüyorum
kırmızı başlıklı kıza rağmen
kurtlara rağmen
yedi cücelere, kibritçi kıza rağmen
elle tutulmayan herşey gibi
masallar kadar yakın
aynı zamanda hayali
işte burdayım
temiz ve alımlı
ellerine hasret
kalbim.

Bir kez daha incinmiş gün
kesilmeden kanamış güller
koparılmış düş
karanlık gök ellerin gerisi.

Kırılmış düşlerin can bulduğu
yaprak üzerinde
alışa gelmiş Pazar sabahı yalnızlık
en yeşilinden
ama en abesi.

Ellerini kaldırmış yalnızlık
güvercin kanı izdiham,
ellerini kaldırmış aşk
gelmeyecek sen
ve gelecek günler
yakın
ellerini kaldırmış ölüm
sana teslim
ne önce ne sonra,
zamanında...