Ben ne sevmeyi becerebildim,
Ne beni sevene sevgili olabildim.

Ne adam gibi adam denildi ardımdan,
Ne de denilecek bir iş yaptım.
Oysa işim de yoktu, uğraşımda.
Tembelin, tutarsızın biriydim.
Vefasızım, hayırsızım, uğursuzum.
Bugünün işini yarına bıraktım,
Yarın da sonraki güne bırakacaktım.
Huyum kötü dedim ya, korkaktım.

Bir suç varsa işlenmiş bu yeryüzünde,
Bir suçlu ararsan tükür yüzüme, o benim işte.
Elmayı dalından koparırken gözüm armut ağacına takılır benim.
Armut ağacına yürürken ondan da vazgeçerim.

Bu dünyayı kana bulayan da benim;
Ne savaşlar çıkarttım, ne kargaşalar yarattım,
Yaşadığınız günlerde mesela, Ortadoğu’da örneğin…
Açlıktan ölenleri görmediniz, soğuktan donanları da,
Çoluk çocuk demedim, yaşlıdır, kadındır seçmedim,
Bedenleri paramparça eden bombalar ürettim,
Bombalar attım, şehirleri yerle bir ettim, yaktım.

Sermayenin sahibi de benim ne sandınız!
Siz sabahın köründe uykulardan uyandınız,
Gecenin körüne dek bir ömür bana çalıştınız.
Ben elinizden seçilme hakkınızı da aldım,
Seçme hakkını ise gerçek sanıp aldandınız;
Öyle birkaç afili söze kanıp inandınız.

Musibetlerden ders almadınız, yürekler yandı,
Siyaseti öcü, siyasetçileri padişah yaptınız!
Hayal gücünüz çok şiddetliydi, ormanlar yandı.
Doğru yalan, haklı haksız olunca işim kolaylaştı.
Okuma huyunuz yoktu, sorgulama sıfır, bilgi yanlış…
Siz üç maymunu oynarken görüntüler matlaştı.