Uzaklar, tuzaklar,yasaklar
hayallere kıskaçlar…

süratle hüzne vardı sincaplar
daldan dala sıçrayamadılar

ezildi karıncalar
üzerilerine yük üzerine yük bindirenlerce
günlerce binlerce gözyaşı düştü,
bıraktılar yorgunluktan
sırtlarından çekirdek kabuklarını dahi …

İlahi neydi sahi?
sabah erken kalkmak marifet miydi sanki
susmalıydı belki
hangi ağaçtan düşülmüştü,
yahut karıncalar yer altında üşür müydü?

rüzgarlar ah o rüzgarlar
gelmediler
yel değirmenleri saydılar yerlerinde,

bir de biz insanlar
kirlettik ışıltılı kentleri, gönül ülkelerini
tükettik çokça yürekli çocuksu umutları...

aslında
şakır şakır bir yağmur gülümsese
dayanamaz,
gülümser karıncalar ve sincaplar da
ve umutlar, kentler, gönüller
ve değirmenler
ve ben
ve bilmediğim daha kimler
kopar bir gök gürültüsü sonra
ramak kalır deli deli kahkahalara...

( Dilek KARSLIOĞLU )