Ağlarken, kaleminizin mürekkebi gözyaşlarınızdır…
Elinizde tuttuğunuz kaleminiz, bir sigara gibi
Duman ve külden ibarettir…
Kimi zaman genzinizi yakan, o dumanın sitemidir kelimeler,
Kimi zaman da pervasızca ortaya savrulan küller…
Ah! Ne kadar da zordur hayat…
Katil sigaranın külünden bile
Daha çok değersizseniz…
Bakın,
Saniyeler, dakikalar ve geçen saatler
Bu değeri haykırıyor size tekrarlayarak,
Fark edebilmişseniz…

Bazı yürekler vardır
Kayadan, taştan…
Bazı yüreklerse,
Camdan ve aşktan…

El titremesi nedir?
Ellerinizin titremesi…
Ne zaman gelir insanın başına?
Ve size niye her zaman?
Şayet yoksa tiroidinizde bir dengesizlik,
Söylüyorum
O da stresten, o da hep aşktan…
Çünkü siz sürekli,
Konuşursunuz, konuşursunuz, konuşursunuz da
Dinlenmez ne söylediğiniz en baştan…

Yüzleşirim umuduyla birden
Konuştunuz…
Sırlar tek kişilikti, siz bunu
Unuttunuz…
Geçmişiniz kayboluyordu
Gözlerinizin önünden,
Telaşa kapıldınız…
Olmuyorsa bir şey olmuyordu
Anlatmaya gerek de yoktu,
Anlaşılmaya… Siz
Yeni anladınız.

Kısacık kirpiklerinizde korunurdu,
Bir zamanlar sakladığınız sırlar…
Şimdiyse iradesizce akıttığınız yaşlar…
Üsküdar’dan hatıra bir anahtarlık belki
Babanızdan hatıra eski bir yazı,
Ya liseden kalma bir mp3,
Ya da kendinizin ne çoğu ne azı…
Gözyaşlarınız arasından,
Sessizce damlayarak
Sizden kayboluyordu…

Sizce değmez miydi?
Size değerdi…
Değer sizdiniz… Ama
Onun gözünde değersizdiniz.
Size değmiyordu,
Yalnızca size…
Siz yalnızca,
Duygularınız yalnızca
Sırlarınız yalnızca
Kederiniz yalnızca
Siteminiz yalnızca
Kaybolmak için
Kayıtsızca…

BÜŞRA YÜZLÜ