evet...!suskunluğuma sığındım belki de
ama, yine de sen vardın;
gecelerimi yırtan sessizliğimde.
ne öncesi, ne sonrası
ne bugünü ne de yarını
tırnaklarımı geçirip tutunduğum yokluğunda,
Sende tutuklu kaldığımı unutturamadı...!
her adımımda
üzerime bulaşmış geçmişini sürükledim.
en esmer gecelerimin,
en koyu elasında...
hiç bilmediğim acılarına gebe kaldım...!
dilim sürtükleşti sayende
kim bilir hangi tenlere dokunuyor?
diye ettiğim küfürlerle.
kim bilir kaç hayalin ırzına geçtim,
defalarca dinleyip dinleyip şarkılarla.
aynalara bakamaz oldum
kaçtım, korktum hep
gözlerime bakarken seni bulmaktan
duramadım, yaşamadığım
her bir köşesine kokun sinmiş bu şehrin sokaklarında.
kaç defa kovalamak istedim geçmişimdeki gölgeni
kaç gönül dolandım dolandım da
yine de esaretinden kurtulamadım.

susuyorum şimdi
tutuklu tüm sözlerimle.
anladım ki....
yine sen son vereceksin; sendeki esaretime...! /NergizA/