( Benim annem bir ümmiydi, fakat bu, onun ruhumu seksen bin filozoftan daha sıkı yoğurmasına asla mani değildi. )





Anne!
Artık oyuncaklarım yok.
Kara trenim,
Tetiği tutmayan tabancam,
Tekerleksiz yarış arabam,
Ve meteliksiz kumbaram
Yok.
Sen de yoksun.



Anne!
Artık oyuncaklarla oynamıyorum.
Anlayışlı bir eşim,
Akıllı bir oğlum,
Dünyalar tatlısı iki kızım,
Saygın bir işim,
Hatırı sayılır müşterilerim,
İtibarım
Ve de parlak bir geleceğim var
Sanırım.
Lakin sen yoksun.



Anne!
Ben büyüdüm.
Oyuncaklarım da büyüdü benimle.
Şehrin fena sayılmayacak bir yerinde
İki katlı geniş bir ofisim,
Ayağımı yerden kesen bir arabam,
Başımı sokacak mütevazi bir evim,
Ve gençken hani şu hiç olmayan takım elbiselerim
Var.
Ama söyle bana anne
Neye yarar bütün bunlar?
Sen yoksun.



Anne!
Aslında sen varsın
Nasıl desem
Baş koyduğum yastıkta sen,
Giydiğim kazakta,
Yatağımda,
Yorganımda,
Duvarımda sen,
Çocuklarıma her bakışımda,
Eşime davranışımda,
Hayata adanmışlığımda,
İnsana aldanmışlığımda,
Ve en yıkıcı günümde bile
Vakârımda
Ve umursamazlığımda
Sen varsın.



Güzel anam!
Elbette sen varsın.
Yatmadan önce gözlerimi her kapatışımda sen,
Yetim çocukların başını okşayışımda,
Bir garibi evimde ağırlayışımda,
Zulme uğrayandan yana oluşumda,
Zalime başkaldırışımda sen,
Sahilde denize taş atışımda,
Yalnızlığımda,
Suskunluğumda,
Perişanlığımda
Ama en çok da
En çaresiz anımda bile
Onurumla
Kendi ayaklarımın üzerinde doğruluşumda
Yani tüm kıvrımlarıyla yoğruluşumda
Sen varsın.



Canım annem!
Muhakkak sen varsın.
Nietzsche’yi yorumlayışımda sen,
Sartre’ı ve Camus’u okuyuşumda,
Descartes ile Pascal arasında mekik dokuyuşumda,
İkbal gibi, Batı ormanında kaybolmayışımda,
Mevlânâ’da bir mum gibi yanışımda,
Ve Yunus gibi kendimi arayışımda sen,
İrfanımda,
İhlasımda,
İmanımda
Velhasıl
Her yanımda
Sen varsın



Anacığım!
Gerçekten de
Sen varsın.
Kur’an’ı anlayışımda sen,
Muhammed Mustafa’yı tanıyışımda,
Varlığın anlamını kavrayışımda,
Bir gülü koklayışımda,
Bir tene dokunuşumda,
Bir duada yakarışımda,
Göz yaşlarımda sen,
Acılarımda,
Tutkularımda,
Ve en bozguna uğramış yanımla bile
Allah’a tutunuşumda
Yani her şeyimle ben oluşumda
Sen varsın.



TURGAY EVREN