nasıl bir vazgeçiş bu...!
tanımadığın bir tende yok olurken..
gözlerine yansıyan maviyi bile görmedim ki..!
sokaktaki adımlarının sesini bile duymadım!
sahi.. senin nasıl bir sesin vardı ki..?
ya ellerin..?
ne kadar sıcaktı avuçlarının içi?

nasıl bir vazgeçiş bu...!
tanımadığım bir tende yok olurken...!
kokun bile yok..
her akşam dönüşünü beklediğim yastığımda..
kapıyı açarken, yüzüne konan o gülüş bile hayal.
sahi.. gülerken yanaklarında gamzen çıkıyor mu?
gözlerime çizdiğim bir fotoğrafın var yalnızca
başımı sessizce uykulara bıraktığım anlarımda..

nasıl bir vazgeçiş bu...!
tanımadığım bir tende yok olurken...!
sanki bir yolculuğa çıkmışın da
yolunu bekleyen bir sevdalı gibiyim..!
biliyor musun... inanıyorum ben bu masala
sözcük sözcük yazdığım kendi satırlarıma..
nereden bileceksin değil mi?
nasıl bir hayalin içinde var olduğunu...!

nasıl bir vazgeçiş bu...!
tanımadığım bir tende yok olurken...!
yine gece...!
yine yok olma zamanı geldi..
hadi.. geç sol yanıma
daha çok düş var kuracağımız sabaha..
sessizce gönderiyorum dudaklarımı
öpme, al, kokun üzerinde kalsa yeter...!
/NergizA/