Birazdan el etek çekilecek
ve sen
sessizce tırmanacaksın ay’a
kimseler görmedi bilip

ne zaman izini sürseydim saklanırdın ağaç koğuklarına
ve ne zaman dönsem arkamı
tırmanır göğe yıldız toplardın sepet sepet
koklardın havayı tavşan burnunla beyaz ve ak

birazdan el etek çekilirdi
ay girerdi buluta
göz kırpardı yıldızlar
ve sen
kalırdın yalnızlığınla

şairliğin güzel diyecekler
şiirler yatıracaksın kuluçkaya
renk renk zambaklar açacak

her bir çiftten birer ve ak ak dipdiri
kızaracak yüzleri şiirlerinin
sayısız zambak
her biri çift
erkek olanı eğilip kulağına dişi zambağın
bir şiir okuyacak belki
yıldız yağmurları altında

bileceğiz neden kuytularda gölgelerde kaybolduklarını
iki kişilik yalnızlık asla bu kadar güzel olamazdı
seviştiğinde iki beyaz

çıt çıkmaz
sesler kesilir
çünkü sevenler bilirler ki
bir ayindir sevişmek

ne zaman sussam sen terlersin
kızarırsın
kısık bir sesle
ve söylersin en güzel cümleni
söylediğinde o sözü yani
seni seviyorum demeni
çok seviyorum

yıldız yağmurları altında en güzel aşk
hayatta en güzel şey yaşamak aşkı

söylemesen de
sen kızarıp bozarınca duyarım seviyorum dediğini

ay imrenir saklanır yalnızlığına

birazdan el etek çekilir
sen tırmanırsın aya

yıldızları çifter çifter at
ayırma sevenleri
bilirsin ki gölgeler belirecak
sevgiller tenhalara çekilecek

girecek ay buluta
sevişecek bulutla yıldız yağmurları altında

bir yanımız bahar
her yanımız hazan
ne çok kırmışlar kalbimizi
hep kalakaldık yalnızlığımızla
tükenirken saatler
hızla geçerken zaman

ne çok kırdılar kalbimizi
sevişmenin günah olduğu yalan

Yüksel Nimet Apel

11/Mart/2013/Pazartesi/Ankara