saat bir haylı ilerlemişti
kendimi atmak sokaklara
gecenin tenhalığında seni aramak istedim
çok uzakta mümkün mü diyenler oldu
beynimi kemiren sessiz çığlıklarım
susun!
kıskançlıktan söylüyorlardı
biliyorum..
iliklerime kadar işlemişken
ruhu ruhumu ele geçirmişken
nasıl uzakta olabilirdi..
kimseler bilemezdi
seni yüreğime hapsettiğimi
ve attığımı
kilidini okyanusların en dibine..

sert esintili bir hava ve yağmurlar
eşlik etmeye başladı..
ellerimi cebime soktum ..
hayır üşümüyordum ona titriyordu bedenim..

sanki beni ona mı götürecekler
neden hizlandılarsa adımlarım..

yağmurun yağması,
bu iyiydi işte
arkadaş olurladı göz yaşlarıma..

gece ve yağmur
bir de bana kokunu getireceğine dair
söz veren rüzgarlar anlıyordu beni..
huzur buluyordum sanki
onlarla..
saatlerce konuşmama katlanır
gıkları çıkmazdı..
soru sormazlardı ..

yağmurlar saklarken göz yaşlarımı
yüreğimin ateşini kusardım
rüzgarın avuçlarında..
rahatlardım..

nedense bu kahrolası gecelerde
hasretim bine katlanırdı..
soluduğun havayı getirecekti rüzgar
söz vermişti..
kırmazdı beni
yalvarışlarıma dayanamazdı..

ayaklarım hala bilinmezliğe sürükleniyordu..
hafızamdan silinsin istedim her şey
arınsın üzerimden sinmişliklerim
evimin yolunu unutsam mesela
kaybolsam gecenin koynunda..
kaybolsam
alışamadığım yokluğunda
yok olsam ...

ayşe SEVİL 21:00 09/03/13