’’Değiştin diyorlar.
Hayır! Kabul etmiyorum.
Ben kademe atladım sadece, artık uzun uzun susabiliyorum’’


Ece Ayhan



.......................................................................................





sönmemiş harfler ırgalar kemirirken benliğini
seni unuttuğum söylenir halk arasında
söylenir durur dilinde kasırga benzeri ünlemler
bıçkıdan çıkmış gibi keskin gözleri
bazı acıları anlatmazsın tarif ederek
bazı boşlukları bulamaz ellerin
aç kalır masada şamdan



uyuyamazsın bazen belkileri örtmeden üzerine
bir y a ş tan sonra daha bir üşür insan
bel kemiğidir yaşamın birikimler
köşe kapmaca oynar gel gitler
kör bakışlara sürgülenir telkinler
dillere tohumlanır gel gitmeler
suskunluktur sonrası avaz avaz



edilgen fiillerin bohçasıdır zaman
himâyesini yitiren suslar tutar topa
avuçlarını dövdükçe al kuşlar
uçurmaz seni eskisi gibi gök
daralır tenin yapışır ciğerine
özlemle bir anılır karanlık
boğmak vaktidir dumanlı nefeslerle
dudağına daha bir sokulur cigaralar
yağar üzerine kar, bir anlık
tekrarı yaşanmaz bir hâldir insanlık



sevi yorgun dillerin yongasıdır
şapkasında taşır bahar telâşı
şehvetli tebessümler eşliğinde konar ağlak kuşlar
akıl ortası yeni vurgunlar dağıtır çocuklar
gözler misafirdir o vakit
kovulur sert imgelerle tüm yaklaşımlar
şiir olur bakışlar telvelere dadanır fallar
rafadan bir sağırlık girer koynuna
ağırlığı kaldıramadığında kırılır dallar




’’Kim ne derse desin,
tek bir gerçeği vardır aşkın;
"Karşındakinin adam olup olmadığını, aşıkken değil ayrılırken anlarsın."





ToprağınSesi










.