Ey ateş sen kimleri yakmadınki
Yandıkça yandı gönüller aşk ile
Bir damla suya hasret göçtüler
İsmi duyulmamış nice yiğitler
Pir sultan olup tutuştu bedenler
Ateş bile yandı gizli gizli içinden
Kor oldu sular,toprakta yandı
Gönüller çağre ararken çölde
Çöldeki bahada yandı gizlice
Bu nasıl aşktır ey gidi insanlar
Yanan hepimizin kendi hayatı

Ey gökleri ters çeviren melek
Ey kötülüğü aşılayan karanlık
Hangi hükmünü koyarsan koy
İlahi yasaların geçtiği gönülde
Saltanat ordusu kuramazsınız
Biz ki yangınları yakan insanız
Denizlerdeki dalgayı susturan
Gölgenin yalnızlığını bitirebilen
En koyu karanlığın aydınlığıyız
Bu yanan yangınlarım nedir ki

Gözlerimin önünde kainat yandı
Korkmaz dildeki bütün sözler
Hangi yangını yaşarsa yaşasın
Devri alemin derinliğinde aşk
Kalbim aşkı bile yaktı içinden
Döndü durdu yangınlar içinde
Karanlığın süslenmiş geceleri
Ve masum insanları yaktı ateş
Bu ateş öyle bir ateşki sönmez
Onsekiz bin alemi yakar içinde.

Ufuk GÜNEY