bu son şiirimdir sana yazdığım
bir daha ismini anmayacağım
bu son yanılgımdır sana kandığım
bir daha sevgine kanmayacağım

dilimden düşmeli senin soyadın
bitmeli içimdeki saltanatın
açık olsun artık talıhin bahtın
bir daha seninle olmayacağım

yaşadığım yeter artık seninle
bir daha yanında olmayacağım
yaşattığın yeter beni hasretle
bir daha peşinden gelmeyeceğim

sen koştukça ben ardından yoruldum
sende ne aradım ben neler buldum
en acı derdinle çok mutlu oldum
bir daha kahrını çekmeyeceğim

aşkın çöllerinde gezdirdin beni
en kötü kullara ezdirdin beni
artık şu canımdan bezdirdin beni
bir dahamı seni sevmeyeceğim

hergün ecelimi bekledim durdum
hasretine özlem ekledim durdum
kadehimi alıp duvara vurdum
bir daha resminle içmeyeceğim

gözlerimi diktim boşluğa baktım
uyku tutmayınca sigara yaktım
yatakta bir sağa bir sola yattım
bir daha aklıma takmayacağım

alay ediyordu benle yıldızlar
hatırladıkça seni içim sızlar
beni görenler zavallı sandılar
bir daha boynumu bükmeyeceğim

insanlardan koptum herşeyden koptum
kendimi unutup ben sana taptım
önünde eğilip çok secde yaptım
bir daha yönümü dönmeyeceğim

aşkın kalbimdeydi bir kabe gibi
ölümsüzdün bende bir anıt gibi
senin huzurunda bir sanık gibi
bir daha karşında durmayacağım

arzuların bende tıpkı emirdi
seni gördüğümde ruhum erirdi
aşkın beni bir mecnuna çevirdi
bir daha çöllere düşmeyeceğim